Στο κοινόβιο αυτό
Ξοδεύεται ένας άντρας
Δειλός και μεθυσμένος
Από χάπια, αλκοόλ
Και λύπηση
Παλεύει ολημερίς να βρει
Εκείνη την Γοργόνα
Που φυλά το όπιο
Θρηνώντας ίσως
Κάποιον βιασμό.
Φτωχέ Aδερφέ
μετοίκησες στην κόλαση
Κι ακόμα δεν κατάλαβες
Πως την ζωή σου πούλησες
Σ’ εκείνο το παζάρι.
