Καθώς δεν είχα φίλους…

Καθένας μας υπολογίζει την απόσταση από τα άστρα
για να διαλέξει αν φοβάται να τα αγγίξει
μα δεν υπάρχει άνθρωπος να αποφασίσει τα όρια
μήτε  Κήπου του, μήτε του ουρανού,
του φίλου, του αδερφού ή του εχθρού.

 Κι εγώ που γυρεύω να βρω  την αιώνια μίμηση
δεν έχτισα ούτε πέτρα από κάποιον παράδεισο
κι ούτε κάστρο μου δόθηκε, ούτε ουρανός
να κρύψω το κεφάλι μου από κάτω, ένα σύννεφο.

Όποιον φίλεψα, ακόνισε μαχαίρια
όπου ξάπλωσα, μου πόνεσαν την πλάτη
στην ματαιότητα είχαν όλοι χαρίσει από κάτι.

Έτσι λοιπόν, πορεύτηκα μόνη.
Καθώς δεν είχα φίλους, είχα την ποίηση.