Χρειάζομαι λίγο πάθος

Κάθε φορά που μια νύχτα τελειώνει

Με ματωμένα τα χείλη,

Για να μπορέσω να αντέξω την επόμενη αυγή.

Μου λείπει εκείνο το είδος του πάθους

Που θα με εθίσει σε κάτι ιδεατό,

Κάτι που θα μου θυμίσει τη ζωή.

Δεν φτάνει ένα δαχτυλίδι καπνού

Να αιωρείται πάνω από το σώμα μου

Ή η ζάλη της μέθης.

Χρειάζομαι λίγο πάθος
να ζεστάνει το μυαλό μου, 

Μόνο αυτό.

Αν είναι λοιπόν να πενθήσω

Για τους έρωτες που έθαψα

Θα το κάνω ευχαρίστως

Με την ίδια υπομονή που ευχόμουν

Να κοιμηθεί η θλίψη μου.

Κάθε βράδυ θα πλαγιάζω

δίπλα σε κάποιο σώμα ξένο

διάτρητη από την ανάγκη

να νιώσω την φορμόλη της ανάσας του

να με καθησυχάζει.

Μόνο που δεν ξέρω πώς

Να διώξω εκείνες τις ενοχές

Για το πιστόλι

Που κουρνιάζει στο μαξιλάρι μου.