Θα μαθω να σ’αγαπω μεσα σε φονικα

και ξεχασμενους φιλους

σ’ εκεινα που φοβουνται

οι αλλοι να κοιταξουν.           

Γαληνευουν οι πιο αγριες σιωπες

κάθε που πλησιαζει το βλεμμα σου 

σαν να με γνωριζες για χρονια

κι οι δρομοι που ονειρευομαι

είναι εκεινοι που χαραξες κρυφα

να περπατησω

ενα βραδυ που  χωρις ντροπη

σου ειπα φυγε.