Τριχες μωρο μου.
Εγω θα αγωνιω
απο εγωισμο
και πληγωμενο ερωτα
κι εσυ
θα σπαταλας το χρονο μας
εκει που τον παρατησες.
Ειναι ωραια
να μη σε ξερω
αιωρουμενη
τυφλη
στο τιποτα
που ξεχασες.
Αιωνια φοβισμενος
Αιωνια νεκρος
πιο ξενος απο σενα
που τιποτα δεν εμαθες
και τιποτα δεν κρατησες.
Μοναχα στερεψες
ο,τι απεμεινε
απο εκεινα
που φυλαγα για σενα.
4 σχόλια:
Δεν ξέρω κατά πόσο πέφτω μέσα, αλλά μου ήρθε κάτι σε I'm gonna leave you στο μυαλό. Ασχέτως αν είσαι αυτός/ή που φεύγει ή όχι, νομίζω τελικά η αμοιβαία φυγή είναι η καλύτερη λύση...
http://www.youtube.com/watch?v=pDPQc1QCWKs
You're out of my highchair
I'm out of your womb...
Η αμοιβαια φυγη ειναι σχεδον ανεφικτη, τουλαχιστον αμεσα. Παντα καποιος αποφασιζει πρωτος και καποιος το δεχεται τελευταιος, ακομα κι αν ειναι ο ιδιος ανθρωπος. Το τραγουδακι καλο... :)
Καλως ηρθες...
Χμμμ... κατά κάποιον τρόπο είσαι μέσα στο μυαλό μου. Είμαι λάτρης του παρελθόντος σε επίπεδο σχιζοφρένειας και θεωρώ πολύ εκνευριστικό το γεγονός οτι μερικοί άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς κανένα συναίσθημα αφού πρώτα έχουν αρρωστήσει τις στιγμές μας με τους διάφορους φόβους και τα "μείον" τους. Κάπως έτσι δημιουργούνται οι φονικές αναμνήσεις, η κενότητα στην καρδιά, το μαύρο, ματωμένο παρελθόν...
Το χειρότερο είναι πως τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να φύγεις. Ακόμη κι αν γνωρίζεις πως κάτι σε σκοτώνει, είσαι τόσο εθισμένος σε αυτό, που καταντάς να αποκτάς έναν νοσηρό έρωτα μαζί του. Μερικά ειδύλλια είναι σαν το ποτό και το τσιγάρο.. θα σε σκοτώσουν κάποια στιγμή αν το παρακάνεις. Παραδέχεσαι πως πρέπει να τα κόψεις, αλλά μένεις στα λόγια..
Ο Ντικενς λεει καπου πως χωρις παρελθον δεν μπορεις να ζησεις το μελλον. Καπως ετσι ειναι. Κι εξαλλου ο ερωτας ενας θανατος ειναι, εξαρταται μονο απο σενα πώς θα τον βιωσεις και αν θα μπορεσεις να τον αντικρυσεις. Μονη σου δεν μπορεις να ερωτευτεις, ετσι κι αλλιως. Το θεμα ειναι αν μεσα στον ερωτα μπορεις να γλιτωσεις απο τον εαυτο σου.
Καλως ηρθες Αγγελικη... :)
Δημοσίευση σχολίου