Γραμμα

Αγαπη μου, 
προσπαθω να κανω ολα οσα μου υποσχεθηκα.


 Με φροντιζω περισσοτερο πια, κοιταζομαι καθε μερα στον καθρεφτη οταν ξυπναω, παιρνω παντα τα χαπια μου το πρωι, διαβαζω καθε μερα μερικες σελιδες απο καποιο βιβλιο ή ισως τρια, τεσσερα ποιηματα, χτενιζω τα μαλλια μου προσεκτικα, οπως θυμαμαι πως σ'αρεσουν, ενημερωνω παντα τον εαυτο μου ποια κατευθυνση θα παρω και ανασαινω βαθια. Αρχισα ξανα να τραγουδαω απο μεσα μου, σχεδον ολη μερα και που και που γραφω μερικους στιχους για να νιωθω λιγη αυταρεσκεια ή εστω να εκτωνονομαι και να δημιουργω κατι. Ακουω παντα μουσικη, λιγο παραπανω απο οσο αντεχω, κι ετσι παντα σφηνωνει στο μυαλο μου ενας μικρος ανθρωπος που παιζει σαξοφωνο, τσελο ή τραγουδαει αριες. Μαλλον αυτο δεν ειναι πολυ καλο για τον υπνο μου, αλλα λυπαμαι, δεν μπορω να κανω αλλιως.


 Οι ανθρωποι γυρω μου εξακολουθουν να μου δημιουργουν ερωτηματικα, κι ετσι δεν προσπαθω παντα να τους καταλαβω. Μερικες φορες τους αφηνω να μιλανε και απλα τους ακουω. Δεν ξερω γιατι, φανταζομαι πως με κουραζουν πια. Ή ισως ειμαι πολυ αφοσιωμενη στην απασχοληση του εαυτου μου. Μπορει κι αυτο. 


 Οι γατες μου ειναι καλα, ηρεμες και ανεξαρτητες οπως παντα. Οι μικρες ανεβαινουν στα ποδια μου και κουρνιαζουν αναμεσα στο στηθος μου σαν αντρες, αφου τους δωσω το κορμι μου ή σαν μωρα που ψαχνουν τον κορφο της μανας τους. Ποτε δεν καταλαβα αν οι γατες ερχονται πανω μας με ερωτικη διαθεση ή οχι. Ειναι λιγο ανωμαλο αυτο που λεω, το ξερω. Αλλα δεν μπορω να μην το σκεφτομαι. Το σιγουρο ειναι οτι οι γατες καθονται οσο ακριβως θελουν κι οχι οσο τις εξυπηρετει. Καλο ειναι αυτο νομιζω.


 Κατα τα αλλα καταφερα να πιστευω πως ζω, να προσποιουμαι την συμπαθητικη μηπως και με αντεξω περισσοτερο και να ελπιζω πως αυριο θα εχω πεθανει χιλιες φορες και θα σε εχω ξεχασει λιγο παραπανω απο οσο με ζητουσες τοτε. 


 Αυτο που δεν καταφερα μωρο μου, ειναι να μη με διαλυεις.


 Καληνυχτα.