Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012


Όταν η αγάπη σωπαίνει
Δεν είναι πως εγκατέλειψε,
Μα στέκει παράμερα
και  περιμένει εσένα να μιλήσεις.
Μην την παρηγορείς
Άσ’ την να κλάψει
Για ‘κείνα που δείλιασες
Άφησε να θαυμάσει τις άδειες μέρες
Άσε να τρέξει πάνω σου με την βροχή.
Μην κυνηγάς εκείνους που δανείστηκαν
Ούτε τους άλλους που την χάρισαν.
Ασ’ την αγάπη όταν σωπαίνει
Να περπατά αργά πάνω στα βήματά σου.

2 σχόλια:

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ναι να την αφησω κι ας ποναει...
αρκει πανω στα δικα μου βηματα να περαπτησει και σε μενα να ξαναγυρισει...

φοβασαι λιγο οταν σωπαινει η αγαπη...


σε φιλω!

Κατερίνα Γερογιάννη είπε...

Ναιαδα μου, η αγαπη κανει παντα ο,τι θελει, ετσι δεν ειναι; Ειναι λιγο τρομακτικο ναι, αλλα την εμπιστευομαι... Την αγαπη μου σε σενα λοιπον!