Ξόρκι ζωής και όχι ξόρκισμα

Να σφίγγει την καρδιά σου η ζωή κι έπειτα να κυνηγάει με λουλούδια τον θάνατο…

Κι όσοι φόβοι σε φιλάνε, να τους κλείνεις τα χείλη,

να μη μιλάνε, μην ακούς, να μην φοβάσαι.

Πλέξε τα όνειρα σου μέσα στα μαλλιά σου, μην στερείσαι ανάσες, μην στερείσαι «θέλω», σε παρακαλώ, όσο μπορείς να μην λυπάσαι…

Κι όσα βράδια σε πονάνε, όσοι εχθροί σε κυνηγάνε, να τους κλείνεις πόρτες,

άσε να σε κοιτούν απ’ το παράθυρο, κανείς δεν σε αγγίζει όσο δεν θυμάσαι να ξεχνάς.

Να γελάς, να αγαπάς, να συγχωρείς, να μη φοβάσαι…

Σε παρακαλώ… να μη λυπάσαι…

Άγραφο

Όταν δεν είσαι εδώ, φοβάμαι τα λάθη μου… Εκείνα που συμβαίνουν χωρίς να το θέλω, εκείνα που σέρνονται πίσω μου αιώνες. Έχω μετρήσει μέρες αμέτρητες, μία για κάθε χάντρα στον καρπό μου, και πάλι από την αρχή. Τριάντα εφτά χάντρες, μία μία, ξανά και ξανά, ελπίζοντας πως θα σε φέρουν δίπλα μου, κι αυτές σε φυλακίζουν δυο μέρες κοντά μου και σου χαρίζουν την ελευθερία πάλι.

Περνάνε οι στιγμές μπροστά μου σαν φτερά που έπεσαν νεκρά από τον χρόνο. Δεν είναι ότι τις κυνηγάω… Είμαι μέσα τους, με δέχτηκαν στην μήτρα τους. Μα εσύ είσαι απ’ έξω, και πόσες φορές να γεννηθώ για να σε συναντήσω, πόσες φορές ακόμα να πεθάνω πριν εγκλωβιστώ στα χέρια σου να λυτρωθώ;

Κυνήγησα πάντα τον λάθος χρόνο, έμπηξα τα νύχια μου στις πιο άρρωστες νύχτες, ταξίδεψα στις πιο βαθιές μου θάλασσες κι όση στοργή δανείστηκα, την ξόφλησα στα πιο σκληρά αντίο. Και τώρα αντίο πώς να πω, στοργή πώς να επιστρέψω… Που στάλα δεν δανείστηκα κι ήρθε όλη χαρισμένη…

Χρησμοί των αναμνήσεων

Στον Παναγιώτη Λάκκα

Τα ποιήματα πού ‘γραψα, αυτόχειρες με ελπίδα για ζωή,

θλιμμένοι νοσταλγοί της μοίρας μου,

δύναμη ξένη πού ’φυγε από την πένα μου

σαν σφαίρα από σκουριασμένο όπλο.

Κάθε φορά που έσκυβα να πιω λίγο νερό απ’ την Πηγή

κάποια σταγόνα θα’ τρεχε στο στήθος μου

να μου χαρίσει λίγη ακόμα απ’ τη ζωή,

να μου δανείσει λίγο ακόμα θάνατο...

κι εγώ με φλογισμένα μάτια

να τρέχω πίσω απ’ των ονείρων μου τα χνάρια

να γράψω στίχους, μήπως προλάβω τις στιγμές μου

πού ’φυγαν και κρύφτηκαν μες στης ανάμνησης την άμμο.