Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012


Τις νυχτες αποκοιμιεμαι σαν παιδι
Κοιτωντας φωτακια που κρεμονται
Σε έναν παλιο φρεσκοβαμμενο τοιχο
Μετραω αναποδα τις λαμψεις τους
Κι ακομα δεν προλαβα να βρω τον αριθμο.

Βιαζομουν παντα να ανεβω εκεινη την σκαλα
Να κοιμηθω με την πλατη μου στο στηθος σου
Ν’αναπνεω  τη μυρωδια σου
Και δεν ειδες ποτε πώς κοιταζα τα χερια σου
Όταν με χαιδευες
Κι ουτε ποτε θα παψω να λυπαμαι
Που παλι τρομαξα κι επρεπε να φυγω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: