Ομως δεν.

Ελπιζω σε μερες που δεν πλησιαζουν

Και σε νυχτες που θα ‘θελα να φανταστω.

Δωσ’μου. Δωσε. Μην υποθετεις άλλο,

Παρε με.  Πνιξε με μες στο σκοταδι

Θελω να ζησω παλι.

Ερχομαι κι εσυ εχεις ηδη φυγει.

Ένα φιλι στο μετωπο, τα ματια σου ιδια

Μα εχεις φυγει.

Σε περιμενω παντα σε μια αδεια πλατεια

Με λαμπακια και γιρλαντες ξεθωριασμενες

-Ο κοσμος δεν γιορταζει άλλο, μ’ακους;-

Κι ελπιζω σε ένα κρυμμενο δακρυ,

Καποιο βραδυ που θα μ’ αφησεις τρυφερα

σε δροσερα σεντονια.