Ευλογημενη η ζωη που κυλαει μεσα μας και γυρω μας, ευλογημενοι κι εμεις που κυλαμε γυρω και μεσα στη ζωη. Να ζουμε αδερφια. Να ζουμε.

Θλιμμενη εκ γενετης, απροσεκτη εκ πεποιθησεως, ερωτευμενη κατ’ αναγκη με τη ζωη, στο λεω εγω, εγω που εμαθα λιγα ως τωρα κι ελπιζω παντα σε κατι, ρομαντικη χωρις αλλοθι. Οσο προχωραμε και τα ματια μας μπορουν και χαιδευουν γη και ουρανο, ειμαστε ολοκληροι και παντοδυναμοι.

Δεν γραφω, όχι, η ως τωρα εκθεση λαμβανει τελος. Να ξορκισουμε μονο, για να διωξουμε και να προϋπαντησουμε. Κι ο,τι δεν εχει θεση εδώ διπλα,μεσα στην χουφτα μας,  δρομο να παιρνει, τον δρομο του. Παραλληρηματικες αφηγησεις και εσωψυχα, και χαδια και δακρυα, και συγγνωμη ταλαιπωρημενα και εικονες που φωτιστηκαν με νεον επιγραφες, όλα να βρουν την θεση τους, ασ’τα να πανε τωρα.

Να κυλαμε εμεις γυρω και μεσα στη ζωη και η ζωη να κυλαει μεσα και γυρω μας. Αυτό μονο.