Αντί μονολόγου

-Προσπαθω να σου εξηγησω πως δεν είναι ευκολο να αγνοησεις τις κινησεις ενός ανθρωπου που φανταστηκες ή τον εχεις δει μεσα από τα ματια καποιου αλλου ή που τον ειδες μια φορα τυχαια στον δρομο, χωρις να καταλαβεις εγκαιρα τουλαχιστον ότι είναι αυτος ο ιδιος, που δεν μπορεις να αγνοησεις τις κινησεις του.

-Μαλιστα. Και;

- Τι και; Αν δεν αγνοεις τις κινησεις του ξερεις τι συμβαινει;

-Ναι. Τους δινεις σημασια.

-Μονο στις κινησεις ή και σ’αυτόν τον ιδιο;

-Στις κινησεις. Τον ιδιο δεν τον ξερεις. Τον φοβασαι στον υπνο σου, σε γεμιζει αμφιβολιες όταν ξαπλώνεις διπλα στο άλλο σου –ας πουμε μισο- μετα από ένα βραδυ ανομολογητο. Προσεξες πως εκεινος εκλεινε τα ματια του όσο εσυ του εδινες το σωμα σου, και για ακομα μια φορα δεν μπορουσες να πεις με σιγουρια αν φανταζοταν κατι άλλο ή αν ειχε παραδοθει στο παθος της στιγμης.

- Και μετα;

- Τι και μετα; Μετα εχεις αμφιβολιες. Ψαχνεις να δωσεις σαρκα σ’αυτόν που φανταζεσαι. Αναρωτιεσαι πώς μυριζει, πώς φιλάει, πώς ακουγεται η φωνη του, αλλα το αγνοεις στη διαρκεια της μερας. Κρυφα μονο, δεν το παραδεχεσαι ποτε. Και τελικα καταληγεις να αμφισβητεις το παθος.

- Κι ο ερωτας;

- Τι σχεση εχει ο ερωτας με την φαντασια;

- Εγω όταν ερωτευομαι φανταζομαι. Φανταζομαι ακομα και τον τροπο που βαζει την οδοντοβουρτσα στο ποτηρι τα βραδια.

-Είναι σιγουρο ότι πλενει τα δοντια του τα βραδια;

- Φανταζομαι πως ναι.

- Ερωτευεσαι πως ναι. Κι ας μην.

-Ε καλα, και τι σημασια εχει αν πλενει τα δοντια του τα βραδια;

- Καμια απολυτως. Όση και το τι φανταζεται όταν κοιμαται μαζι σου. Ή το τι σκεφτεσαι εσυ εκεινη την ωρα.  Ή το αν ψαχνεις φωτογραφιες να μετρησεις παλιες στιγμες και να συγκρινεις ευτυχιες και δυστυχιες.

- Δεν το κανω αυτό. Εννοω δεν προσπαθω να συγκρινω.

-Μπορει να μην το κανεις. Ψαχνεις όμως.

-Κι εσυ ψαχνεις.

-Ναι, αλλα εγω συγκρινω. Και διαλεγω το καλυτερο.

-Και νομιζεις ότι η συγκριση είναι αντικειμενικη; Παντα θα φανταζεσαι ότι κατι είναι καλυτερο από κατι άλλο.

- Ναι, αλλα μπορει να το ερωτευτω. Αυτό το καλυτερο που φανταζομαι.

- Αρα κι εσυ φανταζεσαι ο,τι ερωτευεσαι.

-Όχι.  Ερωτευεσαι ο,τι φανταζεσαι.

-Εγω;

-Εγω.

-Και;

-Δεν εχει. Τραβα να φανταστεις.

- Κι εσυ να ερωτευτεις.

- Θα ευτυχησουμε λες;

- Θα ευτυχησουμε, λες.